ภายหลังจากการปะทุครั้งที่สองของเอยาฟยาตลาเยอคุตล์ในไอซ์แลนด์ พ.ศ. 2553 ส่งผลให้เกิดการปิดน่านฟ้าทั่วยุโรป[1] เนื่องจากมีความกังวลว่ากองเศษหินซึ่งถูกปลดปล่อยออกมาหลังการปะทุจะลอยเข้าไปอยู่ในเฉลียงการบินมาตรฐานและทำให้เครื่องยนต์ของอากาศยานเสียหาย[2] ห้วงอากาศยานควบคุมของหลายประเทศถูกปิดตามระเบียบเครื่องมือการบิน ทำให้มีผู้โดยสารตกค้างนับล้านคน ส่งผลให้เป็นการปิดการจราจรทางอากาศครั้งใหญ่ที่สุดนับตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่สอง[3] และเนื่องจากพื้นที่อากาศส่วนใหญ่ปิดการจราจรทางอากาศ[4][5][6] ทำให้อีกหลายประเทศได้รับผลกระทบจากการยกเลิกเที่ยวบินเหล่านี้ด้วยเช่นกันการปะทุดังกล่าวเกิดขึ้นใต้ธารน้ำแข็ง น้ำเย็นจากน้ำแข็งซึ่งกำลังละลายทำให้ลาวาเย็นตัวลงอย่างรวดเร็ว ทำให้มันแตกออกเป็นอนุภาคแก้ว (ซิลิกา) ขนาดเล็กมาก และเถ้า และถูกพัดพาไปพร้อมกับพวยเถ้าถ่าน เนื่องจากธรรมชาติของอนุภาคเถ้าถ่านและปริมาตรมหาศาลของไอน้ำ ซึ่งเกิดจากการละลายของธารน้ำแข็ง ได้ทำให้พวยเถ้าถ่านซึ่งเป็นอันตรายต่ออากาศยานถูกส่งขึ้นไปยังชั้นบรรยากาศเบื้องบนอย่างรวดเร็ว[7]สมาคมขนส่งทางอากาศระหว่างประเทศ ประมาณการว่าอุตสาหกรรมสายการบินจะสูญเสียรายได้กว่า 148 ล้านยูโร (200 ล้านดอลลาร์สหรัฐ) ต่อวัน ระหว่างการปิดน่านฟ้าดังกล่าว[8] ทั้งฟินแลนด์และสหรัฐอเมริกาต่างก็มีรายงานการค้นพบแก้วจากภูเขาไฟในอากาศยานของตน เป็นการเน้นถึงอันตรายต่ออากาศยานซึ่งบินผ่านพวยเถ้าถ่าน[9]